Δημιουργείται λοιπόν το ερώτημα: Πώς να δημιουργήσουμε νέες εκπαιδευτικές και ενημερωτικές υπηρεσίες ενστερνιζόμενοι τις δυνατότητες του Διαδικτύου και ειδικότερα το Web 2.0;
Στο εξωτερικό οι βιβλιοθήκες ξεκινούν να δημιουργούν εφαρμογές σε ιστοσελίδες κοινωνικών δικτύων, όπως το Facebook, παρέχοντας τη δυνατότητα της άμεσης επικοινωνίας με τους χρήστες που είναι εγγεγραμμένοι στο εκάστοτε κοινωνικό δίκτυο.
Μια από αυτές είναι και η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (UCLA) που μέσω της εφαρμογής UCLA Library Catalog, ο χρήστης έχει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook και τη μηχανή αναζήτησης για να μπορεί να ψάχνει στο κατάλογο του Πανεπιστημίου. Μέσω της ίδιας εφαρμογής ο χρήστης μπορεί να θέσει τις ερωτήσεις του στον βιβλιοθηκονόμο και εκείνος να του απαντήσει άμεσα.
Επιπλέον, η μεγαλύτερη online υπηρεσία καταλογογράφησης στον κόσμο OCLC,διαθέτει τοWorldCatμε τη μορφή μιας απλής εφαρμογής μέσω του Facebook, δίνοντας την ευκαιρία στους χρήστες να αναζητούν οποιοδήποτε τεκμήριο επιθυμούν στην πλησιέστερη για αυτούς βιβλιοθήκη.
Η ελληνική πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική... Τα σχολεία και το 80% των εκπαιδευτικών αγνοούν τον όρο "Εκπαιδευτική δικτύωση (educational Networking)" ενώ εθελοτυφλούν αναρτώντας εγκυκλίους περί απαγόρευσης της χρήσης των κινητών τηλεφώνων τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι κάθε μαθητής έχει στην τσέπη του ένα κινητό τηλέφωνο νέας γενιάς, στην ουσία έναν πανίσχυρο υπολογιστή.
Πηγή: http://www.schoolessons.gr/school-corner/course/view.php?id=29
(Πηγή: web2 in learning)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου